McEwan, Ian
ΠΑΤΑΚΗΣ
Μαλακό Εξώφυλλο
219
39234
Ιούλιος του 1962. Ο Έντουαρντ και η Φλόρενς, δύο αθώοι νεαροί νιόπαντροι, φτάνουν στο ξενοδοχείο τους στην ακτή του Ντόρσετ. Καθώς δειπνούν στα δωμάτιά τους παλεύουν να καταπνίξουν τους κρυφούς τους φόβους για τη γαμήλια νύχτα που έρχεται...Το "Στην ακτή" είναι μια ιστορία για το πώς μπορούν ολόκληρες ζωές να μεταμορφωθούν από μια χειρονομία που δεν έγινε ή μια λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ."O MακΓιούαν είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους στιλίστες: η πρόζα του κινείται αργά αλλά αριστοτεχνικά, με βάθος και ακρίβεια και ξαφνικά, απροειδοποίητα, γίνεται αιχμηρή και ανατρεπτική..." (London Review of Books)"Μετά την "Εξιλέωση" και το "Σάββατο", που θεωρήθηκαν τα "μεγάλα" σύγχρονα βρετανικά μυθιστορήματα (μαζί με τα πρώτα του Μάρτιν Έιμις και του Γκρέιαμ Σουίφτ), ο Ίαν ΜακΓιούαν υπογράφει ένα σύντομο, αλλά όχι λιγότερο "μεγάλο" αφήγημα, που θυμίζει τις καλύτερες σελίδες της Ήντιθ Γουόρτον." (Daily Telegraph)"Ένα μυθιστόρημα που δε διέψευσε τις προσδοκίες: ο ΜακΓιούαν γράφει πάντα με μια τόσο ήρεμη χάρη, που μοιάζει σχεδόν αβάσταχτη". (Metro)
ΠΑΤΑΚΗΣ
Μαλακό Εξώφυλλο
219
39234
Ιούλιος του 1962. Ο Έντουαρντ και η Φλόρενς, δύο αθώοι νεαροί νιόπαντροι, φτάνουν στο ξενοδοχείο τους στην ακτή του Ντόρσετ. Καθώς δειπνούν στα δωμάτιά τους παλεύουν να καταπνίξουν τους κρυφούς τους φόβους για τη γαμήλια νύχτα που έρχεται...Το "Στην ακτή" είναι μια ιστορία για το πώς μπορούν ολόκληρες ζωές να μεταμορφωθούν από μια χειρονομία που δεν έγινε ή μια λέξη που δεν ειπώθηκε ποτέ."O MακΓιούαν είναι ένας από τους καλύτερους σύγχρονους στιλίστες: η πρόζα του κινείται αργά αλλά αριστοτεχνικά, με βάθος και ακρίβεια και ξαφνικά, απροειδοποίητα, γίνεται αιχμηρή και ανατρεπτική..." (London Review of Books)"Μετά την "Εξιλέωση" και το "Σάββατο", που θεωρήθηκαν τα "μεγάλα" σύγχρονα βρετανικά μυθιστορήματα (μαζί με τα πρώτα του Μάρτιν Έιμις και του Γκρέιαμ Σουίφτ), ο Ίαν ΜακΓιούαν υπογράφει ένα σύντομο, αλλά όχι λιγότερο "μεγάλο" αφήγημα, που θυμίζει τις καλύτερες σελίδες της Ήντιθ Γουόρτον." (Daily Telegraph)"Ένα μυθιστόρημα που δε διέψευσε τις προσδοκίες: ο ΜακΓιούαν γράφει πάντα με μια τόσο ήρεμη χάρη, που μοιάζει σχεδόν αβάσταχτη". (Metro)