Δήμου, Νίκος. φωτογράφιση: Νίκος Δήμου
Μουσείο Μπενάκη
Πανόδετο
144
40148
"Κάπου τριάντα ή παραπάνω χρόνια, ο μεταφραστής μου στα Νέα Ελληνικά Φαίδων Ταμβακάκης, είχε την καλοσύνη να μου δώσει ένα βιβλίο του Νίκου Δήμου: "Το Φως των Ελλήνων". Μόνο αφού διάβασα το δυνατό δοκίμιο και τα αποσπάσματα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, άρχισα να καταλαβαίνω τι μου είχε συμβεί εκείνη την τόσο μακρινή Γεναριάτικη μέρα του 1952. Οι Έλληνες βλέπουν, νιώθουν, κατανοούν το φως όχι όπως οι άλλοι - και από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας". John Fowles ...Μέσα από "Το φως των Ελλήνων" αναδύεται μια βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση για τη δύναμη που έχουν τα απλά λόγια και οι εύγλωττες εικόνες να συνοψίζουν ότι πιο ουσιαστικό σφραγίζει αυτόν τον τόπο και όσους εξακολουθούν να τον κατοικούν. Εκείνους που μπορούν να εμπνέονται ακόμα από την ομορφιά των υποτιμημένων πραγμάτων, αντλώντας τα απαραίτητα εφόδια για τον αγώνα της επιβίωσης και αναθερμαίνοντας τις εξίσου απαραίτητες ανάγκες για έναν διάλογο επικοινωνίας. Όπως υπογραμμίζεται ενδεικτικά άλλωστε στον υπομνηματισμό των εικόνων, η φωτογραφία δε μας βοηθάει μόνο να ξεπερνάμε το χρόνο, αλλά μας βγάζει και από την απομόνωση, σαν ένα παράθυρο στο νου του άλλου. (από τον πρόλογο του Αγγέλου Δεληβοριά)
Μουσείο Μπενάκη
Πανόδετο
144
40148
"Κάπου τριάντα ή παραπάνω χρόνια, ο μεταφραστής μου στα Νέα Ελληνικά Φαίδων Ταμβακάκης, είχε την καλοσύνη να μου δώσει ένα βιβλίο του Νίκου Δήμου: "Το Φως των Ελλήνων". Μόνο αφού διάβασα το δυνατό δοκίμιο και τα αποσπάσματα που συνοδεύουν τις φωτογραφίες, άρχισα να καταλαβαίνω τι μου είχε συμβεί εκείνη την τόσο μακρινή Γεναριάτικη μέρα του 1952. Οι Έλληνες βλέπουν, νιώθουν, κατανοούν το φως όχι όπως οι άλλοι - και από την αρχή ως το τέλος της ιστορίας". John Fowles ...Μέσα από "Το φως των Ελλήνων" αναδύεται μια βαθιά εδραιωμένη πεποίθηση για τη δύναμη που έχουν τα απλά λόγια και οι εύγλωττες εικόνες να συνοψίζουν ότι πιο ουσιαστικό σφραγίζει αυτόν τον τόπο και όσους εξακολουθούν να τον κατοικούν. Εκείνους που μπορούν να εμπνέονται ακόμα από την ομορφιά των υποτιμημένων πραγμάτων, αντλώντας τα απαραίτητα εφόδια για τον αγώνα της επιβίωσης και αναθερμαίνοντας τις εξίσου απαραίτητες ανάγκες για έναν διάλογο επικοινωνίας. Όπως υπογραμμίζεται ενδεικτικά άλλωστε στον υπομνηματισμό των εικόνων, η φωτογραφία δε μας βοηθάει μόνο να ξεπερνάμε το χρόνο, αλλά μας βγάζει και από την απομόνωση, σαν ένα παράθυρο στο νου του άλλου. (από τον πρόλογο του Αγγέλου Δεληβοριά)